Rifugio Bosi & Monte Piana

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd 'Monte Piana' fel bevochten tussen de Oostenrijkse en Italiaanse legers. De Oostenrijkers hadden de noordelijke top Monte Piano bezet, terwijl de zuid-top, Monte Piana, in Italiaanse handen was. Er vielen finaal 14.000 doden in deze bloedige strijd.

Vandaag zijn heel wat overblijfselen van deze hevige gevechten nog steeds te vinden op beide toppen.

28.12.2012

Zomervakantie 2012 - 04.08.2012

Extract uit het reisverslag "2012 - Dolomieten"

Het weer is nog niet 'top', maar wel te goed om binnen te blijven. Na het ontbijt rijden we naar de parking waar de jeeps vertrekken naar Rifugio Bossi. We kopen een enkel ticketje. We zullen dus te voet terug komen, maar hopen met de rit naar boven tijd te kopen om de regen voor te blijven. De rit met de jeep naar boven is een avontuur op zich. We zitten achteraan op de bankjes die bankjes die in de rijrichting gemonteerd zijn. We kunnen ons dus best maar goed vasthouden om niet aan naar de andere kant te vliegen. Er wordt immers met stevige snelheid over de smalle en hobbelige grintwegjes naar boven gereden. Dat het daarbij soms rakelings langs een steile afgrond gaat kan de bestuurder niet deren. De hele rit wordt uitgedaan met één hand aan het stuur. Wellicht hebben ze dit al zo vaak gedaan dat ze elk bochtje uit hun hoofd kennen.

Van Rifugio Bossi naar Monte Piana is slecht een kleine klim. De tocht leidt ons langs de restanten van de eerste wereldoorlog. Toen waren de Dolomieten nog Oostenrijks grondgebied. Maar de Italianen hebben er land gewonnen op de Oostenrijkers en de Hongaren en toen WO I was afgelopen is Zuid-Tirol als oorlogsschuld door Oostenrijk afgedragen aan Italië. Bovenop Monte Piana zijn talrijke loopgraven de stille getuigen van deze gruwelijke periode. Het panorama vanaf Monte Piana is indrukwekkend (met o.m. zicht op de Drei Zinnen), maar vandaag zit heel wat van die pracht verhuld achter een mistig gordijn. Misschien wel passend bij dit oorlogslandschap.

De afdaling gaat deels over een geasfalteerde weg die door een of ander natuurfenomeen zwaar is toegetakeld. Te voet is deze weg nog te doen, maar op bepaalde plaatsen zijn er verzakkingen van wel een halve meter, waardoor deze weg zelfs voor de jeeps niet meer bruikbaar is (en ze dus een andere grintpad zijn moeten beginnen gebruiken). Tijdens de afdaling hebben we een duidelijk zicht op de Cristallo-groep. Als we aan de wagen zijn aangekomen, rijden we nog eens op verkenning naar Misurina en Passo Tres Croci als verkenning voor een eventuele wandeling die we aan de voet van de Cristallo-groep zouden kunnen maken.

Info wandeling