Refugi Saboredo – Estany de Sant Maurici
06.08.2018
Extract uit het reisverslag 2018 - Catalonië
De tweede dag van onze 2-daagse trekking. Met nog vermoeide ogen zitten we om 7u aan de ontbijttafel. Veel slapen is er (vooral door de zware snurkers) niet bij geweest. Maar we lagen reeds om 8u30 in bed, dus we hebben we veel uurtjes kunnen ‘rusten’ :-).
We nemen picknick mee vanuit de hut , vullen ons drinkwater bij (lekker fris!) en gaan op stap richting Espot, waar we vanaf Estany de Sant Maurici de bergtaxi zullen nemen. We starten de dag met een klim van ongeveer 400m. Dit gaat vlot, ondermeer dankzij de aangename temperatuur; Gisterenavond is een onweer met hagel losgebarsten en dat heeft de temperatuur voelbaar doen dalen. We staan daardoor snel bij een punt dat we van gisteren nog kennen en waar we i.p.v. rechtstreeks naar Refugi Saboredo te gaan, hadden gekozen voor een ‘ommetje’ langs de meren van Colomeres (wat qua natuurpracht een topkeuze bleek te zijn). Dit keer gaan we richting Sant Maurici. Vanaf hier is het quasi steeds dalen. Tussendoor eten we onze picknick nog op en staan reeds rond 13u aan het trefpunt van de taxi’s aan het meer van Sant Maurici.
Tot onze verbazing is het ticket dat we gisteren kochten voor een heen- én terugrit, niet meer geldig is en we moeten bijbetalen. Nochtans hadden we dit heel uitdrukkelijk gevraagd bij de aankoop ervan (m.n. dat er een dag ging tussen zitten tussen de heen- en terugrit) en er werd ons op het hart gedrukt dat dit geen probleem was. Wanneer we terug in Espot staan, ga ik m’n ongenoegen uiten aan het loket van de bergtaxi’s. Daar wordt doorleuk gezegd dat de tickets maar 1 dag gelden en ze dus niks terugbetalen. Er wordt nog eens bovenop gesmeerd dat ik dat maar bij de aankoop had moeten zeggen dat we niet dezelfde dag zouden terugkomen … terwijl ik dat tot 2-maal toe heel expliciet gevraagd heb. Ik vond ze al van bij het begin arrogant en onsympathiek. Bij deze zijn ze ook oneerlijk en uit op geld. Laten rusten. Ik ga er nu niet meer energie in steken, want we hebben geen tijd te verliezen om aan onze doorsteek naar de Middellandse Zee te starten.
We nemen elk nog een douche in de mobilhome om het zweet van de voorbije 2 dagen weg te spoelen en vertrekken dan richting het natuurpark ‘Cap de Creus’ (en meerbepaald Cadaques) voor het tweede deel van deze reis. We stoppen echter nog even bij camping ‘Sol I Neu’ (waar we bij onze aankomst in Espot hadden gehoopt te kunnen staan, maar toen bleek alles volzet). Ik hoop er, mits betaling natuurlijk, wat water te mogen bijtanken en het toilet te verversen. Ik krijg tot m’n verbazing eerst een principiële ‘neen’ op mijn vraag. De motivatie is dat het een service is die ze niet aanbieden. Ik geef aan dat het voor mij in orde is als ze hiervoor een overnachtingsprijs aanrekenen, maar de eigenaar wil er ook niet voor betaald worden omdat het een gratis service is die ze aan de klanten aanbieden … wat vreemde redenering. Uiteindelijk geeft hij toestemming, maar wil er geen geld voor ontvangen. Ik heb nog even aangedrongen, maar hij wilde het principieel niet.
Hoe dan ook: bedankt aan camping ‘Sol I Neu’ voor de depannage al is duidelijk dat we dit geen tweede keer moeten komen vragen.
De rit naar ‘Cap de Creus’ is best wel lang, niet zozeer in kilometers (ongeveer 300 km), wel in tijd. Meer dan 5u te gaan volgens de GPS. Aan onze lager dan gemiddelde snelheid met de mobilhome en het feit dat we nog moeten eten, maakt dat het reeds 23u en donker is wanneer we er aankomen. Te laat om nog bij ‘camping Cadaques’ langs te gaan. Gelukkig vinden we nog een plekje helemaal achteraan de ruime parking tegenover de camping. Vooraan staat wel een bord dat je er niet mag overnachten met een camper … maar dit kunnen we catalogeren onder ‘overmacht’ en maken ons sterk dat het bij deze wel mag. Morgen horen we wel of we op de camping kunnen staan. Nu eerst naar bed, want het was een lange, inspannende dag.