Delen
Verslag

Lodares - Pena San Pedro

Spanje - Castilië & Leon

Lodares - Pena San Pedro

09.08.2023

Extract uit het reisverslag     2023 - Picos de Europa & omgeving

Ondanks de hitte is het toch goed afgekoeld geraakt in de mobilhome en hebben we comfortabel kunnen slapen. Omdat opnieuw een hete dag wordt voorspeld staan we vroeg op om tijdig aan onze activiteit te kunnen starten. Op de 'VRT Nieuws'-app lazen we over ‘code rood’ omwille van de hitte in een aantal Spaanse provincies waaronder Castilië & Leon … waar wij ons nu bevinden. Het is dus echt wel heet geworden de voorbije dagen.

Na het ontbijt is het ongeveer 20 minuten rijden naar de start van de wandeling van vandaag. Die gaat naar Pena San Pedro, een top die uitkijkt over het stuwmeer “Embalse Juan Benet”. Het is een wandeling in een mooie omgeving, daar niet van (de foto’s spreken voor zich), maar toch was deze tocht om 2 redenen een tegenvaller: vooreerst kwamen we tot 2x een bord tegen dat er geen voertuigen, maar ook geen wandelaars toegelaten waren. Nochtans hebben we de tocht meermaals gevonden op wandelsites/apps. Het is ons niet duidelijk waarom je er niet zou mogen wandelen. Er waren alvast goed begaanbare paden ... tot net onder de top van Pena San Pedro. En nu komt de 2de reden waarom de wandeling op een manier is tegengevallen: voor de de laatste 100 hoogtemeters tot de top was het pad volledig zoek en hebben daardoor de top niet bereikt. Een tegenvaller wanneer je daar eerst zover moet voor stappen. Dit is een wandeling die op geen enkele manier officieel gemarkeerd staat en waarvan het pad m.a.w. ook niet echt is uitgezet en onderhouden. Het gevolg is dat we via dezelfde weg zijn afgedaald i.p.v. de initieel vooropgestelde luswandeling. Maar zoals gezegd desalniettemin een mooie omgeving en natuur. Het landschap ligt er op bepaalde plaatsen (vooral de graspartijen) extreem verdord bij. Het is verrassend hoe we eigenlijk in een beperkte periferie rond de ‘Picos de Europa’ van een duidelijk groene omgeving in een eerder dor landschap zijn terecht gekomen (al laten groenblijvende struiken en bomen bepaalde stukken wel nog steeds fris ogen, maar alle grasachtigen zitten stevig in overlevingsmodus en we kunnen ons inbeelden dat er met deze dorre en totaal uitgedroogde grassen best wel wat schrik is voor brandhaarden).

Op de terugrit stoppen we nog even aan een uitzichtspunt over het meer (vlak voor de tunnel aan de dam van het meer) en picknicken daar. Ronduit schitterend punt.


Info