Delen
Verslag

Passo Tres Croci - Misurina

Italië - Zuid-Tirol/Dolomieten

Rifugio Bosi & Monte Piana

05.08.2012 - Passo Tres Croci - Misurina

Extract uit het reisverslag     2012 - Dolomieten

Het weer lijkt beter te zijn dan wat op het infobord van de camping staat aangegeven. Na het ontbijt en het klaarmaken van onze pick-nick, rijden we met de wagen naar Misurina, waar we parkeren en vervolgens de bus nemen naar Passo Tres Croci. Van daar moeten we ongeveer 500 m terug langs de weg om aan het beginpunt van onze wandling te komen (route 222): langs de flanken van de Cristallo-groep terug naar Misurina.

Het eerste deel gaat door bos, maar als we boven de boomgrens geklommen zijn, hebben we een mooi vergezicht. De bergen in de richting van Cortina d'Ampezzo blijven wat in de mist gehuld, maar de achterzijde van de "Drei Zinnen" ligt de hele wandeling mooi in de zon. De wandeling wordt op een aantal plaatsen stevig verstoord door steenlawines die het pad volledig hebben weggeveegd. Op de eerste plaats die we zo tegenkomen is het pad in allerheil wel wat hersteld, maar gelukkig moeten we naar boven en niet naar beneden dit pad af. Tot 2 maal toe hebben de steenlawines echter een gapende geul achter gelaten en is het pad echt helemaal weggeveegd en niet hersteld. Geen stressloze onderneming.

Net op het punt dat de wandeling afsplitst en route 222 over de bergkam gaat, de Cristallo-groep in, is er zo'n gapende geul door een steenlawine geslagen. Zowel het pad van route 222 als het pad naar beneden, is volledig verdwenen. We zien hoe een koppel dat voor ons liep de weg naar boven met handen en voeten moet zoeken om een wand van grint. Voor ons het signaal om toch te opteren voor de weg naar beneden (route 224), ook al is hier ook geen pad meer te bespeuren. Stapje-voor stapje schuiven we naar beneden tot we weer op het oorspronkelijke wandelpad zijn aanbeland. Wat in de wandelgids (Rother) omschreven staat als een wandeling die perfect met kinderen kan gemaakt worden, is door de talrijke steenlawines omgetoverd in een bij momenten gevaarlijk en technisch pad. Mogelijk zitten de aardbevingen van tijdens het voorjaar hier voor iets tussen. Spijtig dat we niet over de bergkam zijn kunnen gaan, want dat had wellicht het mooiste deel van de wandeling geweest. Maar het was gewoonweg te gevaarlijk voor ons geworden.

Na nog iets te hebben gedronken aan het meer van Misurina, staan we om 15u terug an onze tent. Het is op dat moment bijzonder warm en we rusten in de schaduw wat uit. Het is een zeer zachte avond (zonder regen - wat we bijna nog niet hebben voorgehad deze vakantie). Na nog wat spelletjes Uno en Yatzee, kruipen we in onze slaapzak.


Info