Lac Laramon, Lac du Serpent & Lacs des Gardioles
30.06.2018
Extract uit het reisverslag 2018 - Névache
Vandaag zullen we - een dag vroeger dan initieel gepland – een eerste dagwandeling maken. Het gaat richting de Lacs Laramon en Serpent. Daarvoor rijden we eerst vanuit Refuge Laval een stukje terug het dal uit (richting Névache) naar een ruime wandelparking (gelegen aan de chalet “la Fruitiere de Névache”).
We zijn reeds rond 8u op pad. Later zal blijken dat het een goed idee was om zo vroeg te vertrekken want met het prachtige open weer gaat ook een brandende zon gepaard, die later in de namiddag best wel gaat wegen. Bovendien heeft dit vroege uur het voordeel van de rust, maar ook van een zeer mooie lichtinval. En de eerste 2 meren die we passeren, liggen er werkelijk als postkaartjes bij. De besneeuwde bergtoppen van het massief van de Cerces aan de overkant van het dal, maken het beeld af. Een voorrecht om hier op dit moment te kunnen zijn! Er is nog niet veel volg wanneer we aan de meertjes passeren, maar er zijn wel al enkele vissers aan de slag. Ze hopen o.m. forellen aan de haak te slaan.
We besluiten verder door te stijgen tot wanneer we gestopt worden aan een teveel aan sneeuw. We geraken nog verassend ver, namelijk tot aan de meren van ‘Les Gardioles’. Daarvoor moeten we wel nog enkele sneeuwvelden over, maar die zijn voor ons nog perfect te doen. Het is er ronduit prachtig. Doordat we deze hoogte hebben bereikt (iets meer dan 2.700 m), zie we achter het massief van de Cerces ook de besneeuwde toppen van de Écrins. Knap! Tot helemaal aan de Pic du Lac Blanc gaan we niet geraken (die ligt op een hoogte van 2.980 m met nog heel wat stijgen in de sneeuw), dus we beschouwen waar we nu zijn als een mooi eindpunt voor een picknick én een ‘timelapse’. Daarna keren we op onze stappen terug. Naarmate we dalen wordt het steeds warmer … of beter gezegd heet, want de zon brandt. Maar dat nemen we er na zo’n prachtige dag met plezier bij en de douche in Refuge Laval doet kort daarna dan ook super deugd.
We liggen deze keer op de kamer met nog 4 prettig gestoorde Fransmannen. Naar onze normen wel waaghalzen als we horen wat ze vandaag allemaal gedaan hebben. Straffe mannen die op één dag doen waar wij er twee voor nodig hebben. En ambiancemakers zijn het ook en dat komt zeer goed uit, want het is een muziekavond. De hut zit (op deze zaterdagavond) afgeladen vol en om 19u30 starten we met aperitief en hapjes en is er een accordeonspeler die de ambiance op gang trekt. Maar veel moeite moet die niet doen. Onze 4 kamergenoten zingen al snel met volle borst mee, net zoals zowat alle andere aanwezigen. Tijdens het eten worden Franse meezingers gebracht. Dat kot ontplofte daar zowat! Als enige 2 niet-Fransen wat onwennig (meezingen lukt amper), maar best wel leuk. En hoe hard er ook gezongen, gedronken en zelfs gedanst is geweest, de huttencode wordt in ere gehouden en om 22u was het muisstil en lag iedereen in bed. Unieker ervaring:-).