Parc national des Écrins

Wandelbeschrijvingen

Hier staan linken naar de details van de wandelingen en uitstappen die we in dit gebied maakten.

Parc national des Écrins

Het Massif des Écrins (Frans voor park der juwelen) - met toppen van rond de 4.000 m - is het oudste nationale park van Frankrijk. Het eerste natuurreservaat in deze regio werd gesticht in 1913 als het Parc National de la Bérarde. Na samenvoeging van grote natuurgebieden ontstond in 1973 het grote "Parc des Écrins".

In de kernzone van het massief is het verboden te wonen, kamperen, bloemen plukken, honden meenemen, gemotoriseerd verplaatsen. Het ligt in het zuidelijk deel van de Alpen en wordt begrensd door de rivieren Romanche, Durance en Drac. Ooit lag hier de hoogste berg van Frankrijk, de 4.102 m hoge Barre des Écrins. De berg ligt er nog steeds maar hij is zijn titel kwijt geraakt aan de Mont Blanc, sinds de Fransen eind 19e eeuw de Savoye annexeerden.

Door de zuidelijke ligging is het gebied beschermd tegen oceaanstoringen vanuit het noorden en heeft het een groot aantal mooi-weer-dagen. Karakter van het gebied: de Écrins is een gebied met een westalpiene structuur. Dit betekent dat de berghellingen steil zijn, de aanloop naar de hutten meestal lang. De hutten zijn meer bedoeld als startpunt voor topbeklimmingen en bij pasovergangen van hut naar hut is de gang over de gletsjer meestal inbegrepen. Het aantal hutten en refuges in de Écrins is groot.

Midden in het Massif des Écrins liggen de twee zuidelijkste vierduizenders van de Alpen, de Barre des Écrins (4.102 m) en de Dôme de Neige des Écrins (4.015 m). De toppen rondom halen de vierduizend-meter-grens weliswaar niet, maar zijn qua dimensies en ruigheid bijna ongeëvenaard in de Alpen. Zoals de Ailefroide (3.954 m), de Mont Pelvoux (3.946 m) en de Grand Pic de la Meije (3.982 m). De Meije (3.982 m) is de beroemdste berg van de Hautes-Alpes; hij wordt ook wel de ‘koningin van de Oisans’ genoemd. De Meije is een architectonisch meesterwerk zonder weerga: de noord- en de zuidwand zijn als het ware tegen elkaar geplakt, waardoor een west- en een oostwand nagenoeg ontbreken. Het resultaat is een extreem luchtige bergkam, waarover een van de fraaiste overschrijdingen van de Alpen loopt. De zuidwand is dé wand van de Hautes-Alpes!

De oostelijke Écrins is het allermooiste deel van het Massif des Écrins, mede omdat je daar als wandelaar heel dicht bij de grote bergen komt. Bovendien valt er minder neerslag dan in het westen. Het grootste deel van de Écrins behoort tot het Parc National des Écrins, dat met 91.800 hectare het meest uitgestrekte nationale park van de Franse Alpen is. Van noord naar zuid kun je de oostelijke Écrins indelen in vier gebieden die zeer van elkaar verschillen: Briançonnais west, Vallouise met Entre les Aygues, Vallée de Freissinières, en Durance west.

De westelijke Écrins bestaat van noord naar zuid eveneens uit vier gebieden: Oisans, Valjouffrey, Valgaudemar en Champsaur.