Erezée - In de vallei van de l'Aisne en langs de 'witte menhir'
09.05.2021
Niet allen blijft de Coronapandemie ons leven beheersen, maar ook het bizarre weer drukt een stempel op het gemoed. De maartse buien en aprilse grillen blijven aanhouden. I.t.t. vorig jaar hebben we bijzonder koude en wisselvallige maanden achter de rug. Maar vandaag wordt plots een zeer zomerse dag voorspeld, althans wanneer je voldoende zuidelijk het land intrekt. In Vlaanderen worden buien voorspeld en blijkt er zelfs hagel gevallen te zijn … maar in de Ardennen daarentegen is het een top dag. Een tochtje door de vallei van de l’Aisne vanuit Erezée is de ideale remedie tegen het wekenlange thuiswerk (als maatregel om de Coronapandemie te lijf te gaan) met zo goed als geen beweging tot gevolg. Dagen van non-stop 10 à 12u ‘bureau zitten’, laten hun stempel en heel wat verstramming na. Dus op stap gaan zodra het kan, is de boodschap en beste remedie.
Annemie kan niet mee omdat er op school een aan Corona aangepast inschrijf- en opendeur-weekend is en zij daarvoor op post moet zijn. Het wordt daardoor een solo-tripje, wat ook eens leuk kan zijn.
Ongeveer halverwege de wandeling kom ik langs de zgn. ‘witte menhir’ of officieel 'Pierre Haina'. De rots heeft een opvallende vorm: hij steekt als stenen pilaar uit boven de onderliggende rotsen. Op die manier vormt de rots een natuurlijke menhir, maar is vermoedelijk ooit bewerkt en werd voor herkenbaarheid als vizierpunt vanuit de vallei jaarlijks wit geverfd (en heeft nu nog steeds een wit verflaagje).
Daarna gaat de tocht verder door een mooi deel van de vallei van de l’Aisne, een zijrivier van de Ourthe die ontspringt vlakbij de Baraque de Fraiture op een hoogte van 610 meter.