Longues-sur-Mer

10.04.2015 – Arromanches-les-bains - Longues-sur-Mer

Extract van het reisverslag "2015 - Normandië"

Vandaag rijden we naar Omaha Beach en het Amerikaans kerkhof, maar voor we vertrekken doe ik (papa) nog een wandeling die verterkt vanop de camperplaats bovenaan Aromanches-les-Bains en gaat tot Longues-sur-Mer. Bij de start van de wandeling is het nog bewolkt, maar gaandeweg breekt de zon door en wordt het zelfs bijzonder warm (20°C). De wandeling komt uit de Rother-wandelgids waar in vermeld staat dat de de zone bovenop de kliffen tussen Aromanches en Longues vermeden moet worden wegens gevaar op afkalving. Daarom gaat de tocht via de velden meer in het binnenland naar Longues-sur-Mer. Op het moment dat ik een aantal huizen is het zicht krijg, stormen er plots 4 blaffende honden over een wei op me af... Twee blijven op enkele meters van me staan, maar de andere 2 springen blaffend op m'n benen ... tot ik plots in de kuit gebeten wordt. M'n gebaren tot rust lijken gelukkig te helpen en ze blijven allen staan, terwijl ik verder stap. Als ik wat later naar m' been kijk, lijkt het wel mee te vallen. Het bloedt wel en de beet is duidelijk te zien, maar het is geen diepe wonde. Een snelle check op het inentingskaartje in m'n portefeuille, zegt me dat ik in ongeveer 2 jaar geleden ben ingeënt tegen tetanus. Dat stelt me gerust. Omdat ik geen bijzondere pijn heb, besluit ik verder te stappen. Hoe dan ook, keer ik niet langs deze weg terug. Dat doe ik wat later - ondanks de waarschuwing in de Rother gids - langs de kliffen want terug langs de honden lijkt me ook geen veilige optie. De heenweg eindigt op het strand van Longues-sur-Mer. Vanaf daar stap ik dus langs de kust en bovenop de kliffen terug naar Arromanches. Omwille van de waarschuwing in de Rother-gids ben ik extra op m'n hoede, maar ik zie nergens verbodsborden en kom - in tegenstelling tot op de heenweg via het binnenland - nog enkele andere wandelaars op dit pad tegen. Dit deel van de wandeling is trouwens het mooiste ... dus zeker de moeite waard om het te doen (en ik vermijd er die verdomde honden mee).

Iets na de middag ben ik terug aan de mobilhome. Mama en Lisa zijn ondertussen naar het centrum van Arromanches geweest (klinkt te groot als ik dit zo schrijf, want het is echt niet meer dan één straat dat eindig op een plein waar het oorlogsmuseum gelegen is). Ze hebben er stokbrood en een armbandje gekocht.

Vervolg van de dag: zie reisverslag "2015 - Normandië"

Info wandeling