Zondagnamiddag rond 14u vertrekken we richting Haut-Koeningsbourg. Het einddoel is de parking langs de A35/E25. Een plek waar we in 2014 tijdens onze trip in de Alpen ook al 2 maal overnacht hebben.

We vertrekken met prachtig weer en de weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er ook best wel goed uit. Dat wordt genieten van een mooie nazomer. Naarmate we onze eindbestemming naderen wordt het echter steeds mistiger en valt er zelfs regen. Niet direct wat voorspeld was. Hopelijk morgen beter weer.

We hebben een rustige nacht gehad op de parkingplaats Haut-Koeningsbourg langs de A35/E25. Maar opstaan is in die zin een tegenvaller dat het zeer mistig is gebleven. Een snelle blik op het weerbericht (via de app van Meteovista), leert dat de zon er rond de middag zal doorkomen. Hopen maar. Hoe dan ook laten we het geplande bezoek aan chateau de Haut-Koeningsbourg vallen. Op die hoogte zal het wellicht potdichte mist zijn. We zien wel of we er na onze wandeling nog even naartoe rijden. De wandeling voor vandaag start in het romantische wijndorpje Riquewihr en gaat via Hunawihr naar Ribauvillé om vervolgens terug te keren naar Riquewihr. We starten met een bezoek aan het mooie, oude en charmante stadsdeel van Riquewihr. Daarna starten we in de mist aan de wandeling, hopend op een zonnetje dat volgens de weersvoorspelling zou moeten doorbreken. Maar het blijkt ijdele hoop te zijn. De mist blijft hardnekkig aanhouden. Spijtig, want we missen zo wellicht mooie uitzichten over de oranje-geel gekleurde wijngaarden en beboste hellingen.

In Hunawihr bezoeken we de ommuurde kerk temidden van de wijgaarden. Hunawihr is (i.t.t. bv. Riquewihr) niet specifiek op toerisme gefocust. Alles draait er rond de wijn. Goede wijn zo lezen we in één van de reisgidsen die we bij hebben. En toeval wil dat we in de koelkast van de mobilhome een flesje Elzasser Gewurztraminer 2011 hebben liggen afkomstig van Hunawihr. Een lekker wijntje zoals later zal blijken.

Via de bossen gaan we verder naar Ribeauvillé. Opnieuw een mooi wijndorp met ondermeer schitterende vakwerkhuizen. Op een bank aan de kerk eten we onze picknick op. De mist heeft er voor gezorgd dat het kil is gebleven en we besluiten eerste nog een koffietje en warme choco te gaan drinken in een thee- en koffiehuis. Dat warmt lekker op. Daarna gaat het opnieuw richting Riquewihr. Deze terugweg loopt volledig langs de wijgaarden, maar ook langs de weg. Dat laatste valt wat tegen.

Als we rond 14u terug aan de mobilhome staan, besluiten we toch nog naar chateau Haut-Koeningsbourg te rijden. Is er door de mist niks te zien, dan keren we terug, zo denken we maar. Naarmate we dichter bij de 700 m hoog gelegen burcht komen, wordt de mist met elke haarspeldbocht wat dichter. Ik denk er op een bepaald moment aan terug te draaien, maar omdat er geen geschikte plek is om dat te doen, rijden we maar verder ... en gelukkig maar, want als we de allerlaatste bocht nemen, breekt plots de blauwe lucht door de mist. De zon schijnt volop en tot onze verbazing rijden we plots boven het wolkendek dat de hele dag hardnekkig in het dal is blijven hangen. Wat een magisch mooi uitzicht. Dat willen we graag nog wat beter zien vanop de burcht, maar die blijkt door werkzaamheden niet toegankelijk. We kunnen toch nog een deel van de buitenkant bewonderen en maken een kleine wandeling door de bossen rond de burcht. Door de bomen heen hebben we steeds zicht op het witte wolkendek onder ons.

Als we terug aan de mobilhome zijn, besluiten we af te wijken van onze planning en niet naar de camping in Riquewihr te rijden (want dan keren we terug naar het kille en mistige dal), maar gewoon te overnachten waar we nu staan: boven in de zon! We genieten nog even van de mooie gloed van de ondergaande zon. Na het avondeten genieten we van de lekkere Gewurztraminer 2011 uit Hunawihr bij een Bond-film. Wat het weer morgen zal brengen is onzeker. De voorspellingen zijn alvast zeer mistig, maar misschien blijft het wel zonnig op de heuveltoppen.

We hebben een zeer rustige nacht gehad bovenop de top aan chateau Haut-Koeningsbourg. Enkel de sporadische vallende twijgjes van de bomen langs ons, waren op het dak van de mobilhome te horen. Verder was het muisstil. Er was immers niemand die tijdens de nacht iets te zoeken had op de lusweg rond het kasteel.

Het zicht dat we vanuit de mobilhome hebben, is even adembenemend gebleven als gisterenavond: een straalblauwe hemel en onder ons een wolkendek dat het dal als een wit, wollig deken omhult. Het is duidelijk dat we voor een zonnige wandeling nog niet in het dal moeten zijn. Enkel de hogergelegen toppen van de Vogezen, liggen met hun goud-gele herfstkleur in de zon te stralen. Daar moeten we dus zijn vandaag! We laten het oorspronkelijke plan van een wijngaardwandeling tussen Riquewihr en Mittelwihr varen en in de plaats daarvan stippelen we een tocht uit in de Vogezen.

Na het ontbijt rijden we naar Le Bohomme, waar we parkeren boven op Col des Bagenelles. De rit ernaartoe gaat door een dikke mist, waarbij de buitentemperatuur op een bepaald moment daalt tot 1°C! Ijzig koud. Maar wanneer we terug hoogte winnen richtign Col des Bagenelles, stijgt de temperatuur en komt het zonnetje opnieuw tevoorschijn. Op de ruime parking bovenop de col (op ongeveer 900m hoogte) is het aangenaam qua temperatuur. En ook het zicht dat we er hebben kan tellen! Andermaal zitten we boven de wolken: het dal gehuld in een wit tapijt met daarboven de prachtige herfstkleuren van de Vogezen-flanken. Dat kan je blijven fotograferen.

De wandeling van vandaag brengt ons langs een aantal toppen, waarvan le Grand Brézouard (1.229m) de hoogste is. Het moet op het moment dat we daar staan zeker 20°C zijn. Meer dan een T-shirt heb je er niet nodig ... en dat op 3 november! Wat een verschil met de 1°C in het dal enkele uren daarvoor. Op le Grand Brézouard hebben we een prachtig 360°-panorama. Nog steeds met onder ons her en der delen in de mist. Zo'n plaatje kom je niet vaak tegen.

Het volgende deel van de wandeling gaat voornamelijk door de bossen en gaandeweg voelen we de temperatuur terug dalen en de wind toenemen. Die wind zal de hardnekkige mist in het dal vermoedelijk wel gaan verdrijven. Wanneer we rond 14u terug aan de mobilhome staan, valt er lichte regen. Een snelle blik op de weerapp van Meteovista leert dat het morgen tot de middag redelijk weer zou moeten zijn. We besluiten daarom terug lagergelegen oorden op te zoeken om morgen opnieuw een wijngaardwandeling te maken. Omdat de camping van Riquewihr gesloten blijkt te zijn, rijden we door naar de camperplaats in Kaysersberg van waar we morgen onze wandeling kunnen starten. Hopelijk tegen dan met beter weer want wanneer we in Kaysersberg arriveren is het er behoorlijk koud en mistig.

In de vroege ochtend horen we regen op het dak van de mobilhome. Zou het de hardnekkige mist van de voorbije dagen zijn die aan het uitvallen is? Als we opstaan, blijkt dat inderdaad het geval te zijn. Voor het eerst deze vakantie zijn de heuvelflanken met de goud-gele wijngaarden zo goed te zien.

Onze wandeling van vandaag gaat van Kaysersberg naar Riquewihr, twee mooie en pitoreske Elzasser wijndorpjes. Tussen de wijgaarden hangen nog mistflarden, maar we hebben toch een wijds zicht over de takrijke wijngaarden waar men al intensief met de wintersnoei bezig is. Waneer we in Riquewihr aankomen, houden we even halt om er te genieten van een lekkere, warme koffie. De terugweg naar Kaysersberg loopt via de hogergelegen bossen, waar we tot 2 maal toe herten zien. De hoop om af en toe een glimp van de wijngaarden te zien, wordt niet echt ingevuld. Pas als we Kaysersberg naderen, krijgen we opnieuw zicht op de omgeving. We lopen nog langs de ruïne boven Kaysersberg om daarna via het dorp terug te keren naar de camperplaats waar we sinds gisterenavond staan. We besluiten er nog een extra nacht te blijven om dan morgen door te rijden naar Katzenthal.

Het belooft morgen een zeer zonnige dag te worden. Daarom plannen we nog een wandeling door de wijngaarden.

Onze tweede ochtend op de camperplaats in Kaysersberg. De zon vult haar belofte om vandaag volop te schijnen al netjes in wanneer ik om stokbrood bij de lokale bakker ga. Het brood is nog lekker warm. Buiten is het echter nog behoorlijk fris, maar het zal wellicht snel opwarmen. De wijngaarden liggen immers al deels in de volle zon en steken af tegen een straalblauwe hemel. Dit wordt een mooie dag!

Na het ontbijt rijden we naar Katzenthal waar onze volgende wandeling (en meteen ook de laatste wandeling van deze vakantie) gepland staat. Een gepaste parkeerplaats voor een camper is er niet gemakkelijk te vinden. We zetten ons uiteindelijk op de parking aan de klokkentoren die de toegang vormt naar het lokale kerkhof. We plaatsen ons helemaal achteraan. Daar hinderen we niemand, ook al steken we een aantal meter uit de voorziene parkeerruimte.

De eerste halte van de dag is chateau Wineck vlak boven Katzenthal. Daarna duiken we al vrij snel de bossen in en gaat het gestaag bergop tot aan het oorlogsmonument van Galtz (WOI als eerbetoon aan de overleden kinderen) van waar we een wijds uitzicht hebben. O.m. op chateau Haut-Koeningsbourg waar we eerder deze week zijn langs gegaan. Daarna stappen we door tot Trois-Epis, waar op een bank in een klein parkje onze picknick opeten. Op dat moment zijn het echt zomerse temperatuur. Mochten we te lang op die bank blijven zitten, zouden we eerlijk waar zonnecrème moeten smeren!

Daarna dalen we door de bossen af om er boven Niedermorschwihr terug uit te komen. Even verder hebben we een 360°-panorama waarbij de hoogbouw van Colmar het plaatje wat verstoort ... maar desalniettemin een knap uitzicht, o.m. op Katzenthal en chateau Wineck. Van hieruit valt het uitgestrekte plateau heel hard op. En plateau dat is omgeven door de toppen van de Vogezen en verder weg aan de andere kant door het Zwarte Woud.

Rond 14u30 staan we opnieuw aan de mobilhome. We besluiten te overnachten op een camperplaats aan de rand van Eguisheim (parking aan het sportcentrum). Vooraleer we aan het avondeten beginnen, bezoeken we historisch centrum van Eguisheim. Best mooi!

We staan - net als de voorbije dagen - rond 7u op. Vandaag rijden we terug huiswaarts. Maar eerst brengen we nog een bezoek aan het historisch standcentrum van Colmar. Vanuit onze overnachtingsplaats in Eguisheim is het slechts een 15-tal minuutjes rijden. We nemen de gok om tot in het centrum te rijden en zetten ons op één van de talrijke parkings die rond de stadskern liggen.

Colmar heeft een idyllisch mooie stadskern. Tal van vakwerkhuizen uit de middeleeuwen en de renaissance, de grachten, de prachtige dominicanerkerk van Saint-Martin: het zijn maar voorbeeld van de pracht van Colmar. We drinken en nog een koffie aan een gezelling rommelmarkt. Daarna is het onverbiddellijk terug naar huis.

De terugrit verloopt vlot ... tot we België binnen rijden. Het is een steeds weerkerende vaststelling. We hebben hier echt wel een mobiliteitsprobleem in België. We eten onderweg nog iets en rond 20u zijn we thuis van een mooie en leuke tocht.